Kiflu Gebremeskel uzyskał tytuł doktora nauk matematycznych na Uniwersytecie w Chicago. W Erytrei pracował jako wykładowca na Uniwersytecie w Asmarze, pełnił tam również funkcję dziekana. Od 1999 r. pracował jako pełnoetatowy pastor oraz członek zarządu krajowego Kościoła Pełnej Ewangelii. Był także przewodniczącym Ewangelicznego Aliansu Erytrei.
Rankiem 23 maja 2004 r. został aresztowany. W trakcie najścia na jego dom funkcjonariusze obrażali jego żonę oraz skonfiskowali klucze do obiektów kościelnych. Wbrew prawu przetrzymywano go bez postawienia mu oficjalnych zarzutów. Od czasu aresztowania nie mógł się on spotykać ze swoją żoną i czwórką dzieci. Przez kilka lat nie było żadnych wiadomości o pastorze Kiflu. Pod koniec 2014 r. widziano go w szpitalu, ale osobie, która go rozpoznała, nie pozwolono z nim rozmawiać. Natomiast w październiku 2021 r. zgłoszono, że wówczas często bywał w szpitalu z powodu podejrzenia nadciśnienia tętniczego i cukrzycy związanej ze stresem. Wizyty te odbywały się pod ścisłym nadzorem służby bezpieczeństwa.
W Erytrei rządzi okrutny reżim marksistowski. W 2002 r. władze zdelegalizowały wszystkie kościoły ewangeliczne. Uznawany jest tylko islam oraz kościoły: prawosławny, katolicki i luterański, ale i one znajdują się pod ścisłą kontrolą. Od 2004 r. rozpoczęły się masowe aresztowania pastorów i liderów chrześcijańskich oraz zwykłych chrześcijan, którzy byli aktywnie zaangażowani w służbę i ewangelizację. Niektórzy przebywają w więzieniu już niemal 20 lat. Chrześcijanie są w więzieniach przetrzymywani w nieludzkich warunkach. Są bici, głodzeni, torturowani i pozbawiani opieki medycznej. Wielu jest umieszczanych w zwykłych metalowych kontenerach, w których w dzień jest straszliwie gorąco, a nocą bardzo zimno. Pomimo tak wielkich represji erytrejscy chrześcijanie pozostają wierni Bogu, spotykają się potajemnie i głoszą ewangelię nawet w więzieniach.
Módlmy się, aby Pan dał im siłę do wytrwania w tak ciężkich prześladowaniach.
Módlmy się też za pastora Kiflu Gebremeskela oraz innych więzionych pastorów i chrześcijan oraz za ich rodziny, aby pomimo bólu rozłąki pokładali swoją ufność w Chrystusie i aby fakt, że będą żyć wiecznie w Jego Królestwie, przynosił im ukojenie i pociechę.
