Kościół Boży w Stanach Zjednoczonych /ang. Church of God/ z siedzibą w Cleveland, w stanie Tennessee, /ważne, bo istnieją w Stanach Zjednoczonych inne denominacje o tej nazwie, niekoniecznie o charakterze zielonoświątkowym/ powstał na bazie wspólnoty uświęceniowej pod nazwą Unia Chrześcijańska /ang. Christian Union/, założonej 19 sierpnia 1886 roku pod przewodnictwem Spurlingów, ojca i syna, a później także W.F. Bryanta. Ta grupa uświęceniowa o duchowości metodystycznej doświadczała przeżyć zielonoświątkowych, łącznie z glossolalią, już w 1896 roku, a więc na kilka lat przed powstaniem klasycznego ruchu zielonoświątkowego.
Od 1908 roku Kościół Boży, bo taką nazwę Unia później przyjęła, stał się również formalnie denominacją zielonoświątkową. Na jej czele w latach 1903 – 1923 stał Ambrose J. Tomlinson.
Obecnie Kościół Boży jest jedną z większych wspólnot zielonoświątkowych w Stanach Zjednoczonych. Prowadzi intensywną działalność misyjną. Rozwija szkolnictwo mając w tej dziedzinie niemałe osiągnięcia. Np. jego teolodzy redagują wydawany od 1992 roku przez Sheffield Academic Press w Anglii znany półrocznik teologii zielonoświątkowej pt. „Journal of Pentecostal Theology”. Jego przedstawiciel, dr Ray H. Hughes, pełni aktualnie funkcję przewodniczącego Światowej Konferencji Zielonoświątkowej.
Kościół Boży, w ramach ruchu zielonoświątkowego, charakteryzuje się tym, że posiada ustrój kościelny scentralizowany /”episkopalny”/, że od swoich wyznawców po nawróceniu a przed chrztem Duchem Świętym ze znakiem mówienia innymi językami oczekuje przeżycia uświęcenia jako konkretnego religijnego wydarzenia, i że, wreszcie, praktykuje umywanie nóg podczas Wieczerzy Pańskiej.
Wierzymy:
- w werbalną /dosłowną/ inspirację Biblii;
- w jednego Boga odwiecznie istniejącego w trzech osobach, mianowicie Ojca, Syna i Ducha Świętego;
- że Jezus Chrystus jest jednorodzonym Synem Ojca, poczętym z Ducha Świętego i narodzonym z Dziewicy Marii; że Jezus został ukrzyżowany, pogrzebany i wzbudzony z martwych; że wstąpił do nieba i jest dzisiaj po prawicy Ojca jako orędownik /przyczyńca, wstawiennik/;
- że wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i że opamiętanie jest Bożym nakazem dla wszystkich i jest niezbędne /konieczne/ dla przebaczenia grzechów;
- że usprawiedliwienie, odrodzenie i nowo narodzenie dokonują się przez wiarę w krew Chrystusa;
- w uświęcenie następujące po nowo narodzeniu, przez wiarę w krew Chrystusa, przez Słowo i przez Ducha Świętego;
- w świętość jako Boży standard życia dla Jego ludu;
- w chrzest Duchem Świętym po przeżyciu oczyszczenia serca /posiadania czystego serca/;
- w mówienie innymi językami według tego jak Duch daje wymowę, i że jest to początkowy /inicjujący, pierwszy/ znak /dowód/ chrztu Duchem Świętym;
- w chrzest wodny przez zanurzenie, i że wszyscy, którzy opamiętali się powinni zostać ochrzczeni w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego;
- że boskie uzdrowienie jest zapewnione dla wszystkich w pojednaniu;
- w Wieczerzę Pańską i umywanie nóg świętych;
- w premilenarne drugie przyjście Jezusa: najpierw by wzbudzić z martwych umarłych sprawiedliwych i pochwycić żyjących świętych do siebie w powietrze, po drugie, by królować na ziemi przez tysiąc lat;
- w zmartwychwstanie w ciele, życie wieczne dla sprawiedliwych i wieczną karę dla niegodziwych.
Edward Czajko
za zgodą / źródło: Chrześcijanin 1997/07-08/
Literatura:
- „Church of God Evangel”, oficjany organ Kościoła Bożego. Podstawą przekładu był tekst wyznania pomieszczony w numerze 15, z: October 11, 1976.
- John Thomas Nichol – „Pentecostalism”, Harper and Row Publishers, New York, Evanston, and London.
- Vinson Synan – „The Holiness-Pentecostal Movement in the United States”, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michichgan.
