Autorzy Ewangelii różnorako określali Jezusa Chrystusa. Każdy z nadanych mu tytułów objawiał coś z jego służby czy charakteru. Jednym z nich jest mesites – pośrednik. Dosłownie oznaczał „człowieka stojącego pośrodku” oraz „tego, który doprowadza rozbite części do jedności„. Nowy Testament określa tym mianem Mojżesza (Ga 3,19) i Jezusa (1Tm 2,5; Hbr 8,6; 9,15; 12,24). Do takiej właśnie osoby tęsknił Hiob w swoim nieszczęściu, mówiąc: „Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby na nas obu położyć swoją rękę” (9,33).
Mesites nie należał do popularnych wyrazów klasycznej greki, ale wiązano go zawsze z ideą pośrednictwa.
Rozjemca
Tytuł ten odnosił się zawsze do sędziego, arbitra rozsądzającego strony. W Atenach funkcję taką pełniło kolegium zwane: „Czterdziestu”, które tworzyli przedstawiciele dziesięciu plemion greckich. Wybierano ich po czterech z każdego plemienia spośród obywateli, którzy osiągnęli słuszny wiek lat sześćdziesięciu. Kiedy dochodziło do konfliktu, ludzie przychodzili do „Czterdziestki”, która wyznaczała rozjemcę lub pośrednika do załatwienia sprawy. Rozjemca miał obowiązek podjęcia się załagodzenia sporu. Musiał stanąć na wysokości zadania i za wszelką cenę pojednać skłóconych. Jego służba polegała na godzeniu ludzi i likwidowaniu każdej przeszkody stojącej na drodze do porozumienia.
W Rzymie istniała natomiast instytucja, której członków nazywano arbitri. Zajmowali się oni sprawami spornymi, w których należało przyznać słuszność jednej ze stron. Na przykład, jeżeli zachodziła konieczność określenia odszkodowania za długi i strony nie mogły dojść do porozumienia, wtedy arbiter ustalał wysokość strat i należną rekompensatę.
Arbiter, rozjemca, pośrednik – to była osoba, której podstawowym obowiązkiem było pogodzenie dwóch niechętnych sobie ludzi, zlikwidowanie spornych między nimi kwestii.
Poręczyciel
Mesites był też określeniem poręczyciela, gwaranta, a nawet kaucji. Był to człowiek, który ręczył za czyjeś stawiennictwo w sądzie. Odnosiło się to szczególnie do gwarancji i poręczania za długi. Jeśli ktoś poręczył za kogoś w banku przy zaciągnięciu pożyczki, jako mesites musiał być gotowy spłacić później ewentualne długi.
Dla Izraelitów na pustyni Mojżesz był pośrednikiem między nimi a Bogiem i często wstawiał się za nimi kiedy grzeszyli. Kilkaset lat później Żydzi wierzyli, że to aniołowie zanoszą ich modlitwy do Boga.
Chrześcijanin jest w o wiele korzystniejszej sytuacji, gdyż pośrednikiem dla niego jest sam Bóg, Jezus Chrystus. Jezus jest naszym Mesitesem. Zrobił wszystko – oddał swoje życie – aby pogodzić nas z Bogiem. Nieustannie za nas ręczy, a cena jaką zapłacił za nas jako poręczyciel, całkowicie pokryła nasz dług.
Pośrednik
Jezus Chrystus jest jedynym ustanowionym przez Boga pośrednikiem między Stwórcą a stworzeniem. Ustanowionym po to, by łączyć, a nie dzielić. Usunął barierę, mur nieprzyjaźni, który stał między Bogiem a ludźmi. Jezus doskonale reprezentuje obie strony konfliktu. Mesites zawiera wielką tajemnicę Chrystusa. Jest Bogiem, który stał się człowiekiem i teraz jako Bóg-człowiek wstawia się za nami u Stwórcy. Tylko On mógł przybliżyć ludziom Boga, a Bogu przedstawić ludzi. Tylko On mógł stać się pośrednikiem między Bogiem i człowiekiem.
opr. redakcyjne na podstawie:
William Barclay (New Testament Words)
za zgodą / źródło: Chrześcijanin 1997/03-04
