Również w Polsce wielu chrześcijan wierzy w skryte porwanie kościoła. Rozpropagowana została ta nauka przez Scofielda i jego wydanie Biblii, do której dodał swoje komentarze. Teraz robi to seria o czasach ostatecznych czyli 12 powieści autorstwa T. LaHaye i Jenkins’a. Wybrane tytuły to: Dzień zagłady, Diabelski traktat. Śmiało można zaliczyć te pozycję do gatunku fantasy. Nakręcono już kilka filmów na podstawie tych książek. Szkoda jednak, że nauka ta ma słabe uzasadnienie w Biblii.
Czym jest skryte porwanie kościoła? Wiarą w fakt, że najpierw przyjdzie Jezus skrycie i porwie lub zabierze Swój Kościół.
Aby zobrazować o jakiej nauce piszę, zachęcam do obejrzenia tego krótkiego filmu.
Teraz zaś coś o samym Scofieldzie:
Urodzony w Michigan, Cyrus Ingerson Scofield stał się jedną z najsłynniejszych osobistości wśród studentów biblijnych.
Jego matka zmarła w czasie porodu, lecz tuż przed śmiercią modliła się, aby jej chłopiec został duchownym.
Jego rodzina przeprowadziła się do Tennesee, gdzie C.I. Scofield otrzymał wczesną edukację. Mimo że jego rodzice byli Chrześcijanami i Biblia była czytana w domu, Cyrus nie traktował jej wnikliwie, lecz jako przyjemną lekturę zawartych w niej historii. Stąd jego doświadczenie religijne przed nawróceniem było powierzchowne.
Wojna Domowa uniemożliwiła mu naukę na uniwersytecie, dlatego nigdy nie ukończył formalnych studiów. W wieku 17 lat wstępuje do armii po stronie Konfederacji. Kiedy wojna kończy się, rozpoczyna studia prawnicze w St. Louis, po czym przenosi się do stanu Kansas, gdzie zostaje dopuszczony do praktyki prawniczej w roku 1869. Służył w legislaturze stanowej w Kansas i w wieku 29 lat zostaje mianowany przez prezydenta Granta na stanowisko prokuratora okręgowego w Kansas. Następnie powraca do St. Louis i kontynuuje praktykę prawniczą. W tym czasie nadużywa alkoholu. Jednak po przyjęciu Chrystusa dzięki wysiłkom Thomasa McPheetersa z YMCA przestaje pić.
Bezzwłocznie staje się aktywny w pracy chrześcijańskiej. Ordynowany w roku 1883, zostaje duchownym w First Congregational Church w Dallas.
Na skutek wnikliwych i systematycznych studiów Pisma świętego w czasie jego służby jako duchowny, opracował on Scofield Reference Bible oraz korespondencyjny Kurs Biblii Scofielda.
Scofield zmarł w niedzielę rano 24 lipca 1921 roku w Douglaston, Long Island.
Tyle informacji biograficznych podaje konserwatywna baptystyczna witryna The Sword of the Lord
Copyright © 2002 SWORD OF THE LORD Publishers
Teraz zaś już mniej znane fakty o Scofieldzie o
Artykuł:
Jest to krótki szkic biograficzny przedstawiający mało znane fakty z życia autora znanej w języku angielskim Scofield Reference Bible Biblii z odnośnikami. Wyrażamy podziękowania dla Josepha Canfield za jego książkę pt. Niesamowity Scofield i jego Księga oraz Dave MacPhersona za wiele cennych informacji wykorzystanych w tej publikacji.
Mówiąc ogólnie, popularne na Zachodzie kręgi protestanckie określane mianem dispensational wysoko cenią sobie jego nauki, nie troszcząc się przy tym zbytnio kim tak na prawdę był Scofield. Z jakiegoś powodu jego wielbiciele uznają za nieetyczne, a nawet uwłaczające ukazywanie niezbyt pochlebnych faktów z życia tego człowieka. Faktów nie należy ukrywać tylko dlatego, że niektórzy mogą się czuć wobec nich niezręcznie. Zarówno C.I. Scofield ani jego dzieło nie są poza zasięgiem krytyki; a mając na uwadze wpływ jaki wywarł on na świat chrześcijański, jego życiorys powinien zostać poddany wnikliwej ocenie. Charakter osoby jaką był naprawdę będzie miał wpływ na teologię jakiej nauczał.
Czemu przez wnikliwych badaczy jego życia nazywany jest oszustwem? O tym można przeczytać na stronie http://matthew.terramail.pl/Scofield.html
A co o samej nauce?
Gdy przypomnimy sobie, że teoria Sekretnego Porwania była właściwie nieznana i nie nauczana do około 1830 roku, trzeba zbadać jej pochodzenie. Nauka tato była nieznana wczesnym Ojcom Kościoła jak np. Justynowi Męczennikowi, Ireneuszowi i Tertulianowi, którzy przekonani byli, że Kościół Chrześcijański przejdzie przez wielki ucisk z rąk systemu Antychrysta przed powtórnym przyjściem Pana. Co więcej, teoria porwania nie była nauczana przez wielkich ludzi Reformowanej Wiary jak Husa, Wiklifa, Lutra, Kalwina, Knoxa, Cranmera lub nawet braci Wesley w XVIII wieku. Skąd więc przyszło to nauczanie i gdzie powstała ta nowa idea?
Więcej można przeczytać na stronie http://matthew.terramail.pl/Scofield.html skąd zaczerpnąłem kilka fragm.
Ja również uważam, że nauka o „porwaniu Oblubienicy” przed „uciskiem” nie ma podstaw biblijnych. Zresztą jak bardzo jest to drażliwy temat miałem okazję przekonać się na własnej skórze. Rok temu, gdy głosiłem słowo w swoim zborze (zbór zielonoświątkowy) na temat końca na podstawie Ew. Mateusza z 24 rozdziału zostałem zgromiony za głoszenie herezji. A stało się to w momencie, gdy omawiałem wypowiedź Pana Jezusa na temat nadejścia ucisku. I właśnie po stwierdzeniu, że Kościół będzie w ucisku zostałem delikatnie mówiąc sprostowany przez pastora. Z tego powodu nie mam do nikogo żalu – jednak przeraża mnie żniwo jakie niesie za sobą duch zwiedzenia!
Przykre jest to, że artykuł jest po prostu niekompetentnie napisany, a pojęcia są pomylone. Niestety, tradycja ewangeliczna przejęta od katolicyzmu myli Wielki Ucisk z tzw. Dniem Pańskim i Tygodniem Daniela, chociaż są to 3 różne pojęcia, zdefiniowane w Starym Testamencie, który należy przeczytać ZANIM przeczyta się Nowy Testament. Podobnie jest z pomieszaniem Kościoła z Izraelem i innymi standardowymi błędami. Kościół nie jest przeznaczony na gniew Boga, a Wielki Ucisk dotyczy Izraela – nie Kościoła (co nie znaczy, że Kościół nie doświadczał i nie będzie doświadczał ucisków i prześladowań – ale ten, kto wtrąca Kościół w Wielki Ucisk, chyba nie bardzo wie, o czym mówi).
Mat. 24:3-34 nie mówi o ucisku Kościoła, bo nie jest odpowiedzią na tak postawione pytanie uczniów. Uczniowie pytają o znaki końca ery i znaki Powtórnego Przyjścia. Natomiast Mat. 24:36-44 mówi o nagłym i niespodziewanym wzięciu Kościoła jako odrębnym wydarzeniu od Powtórnego Przyjścia Pana wraz z Kościołem na ziemię.
Teoria o Pochwyceniu po Wielkim Uciaku jest sprzeczna z tekstem Pisma, niespójna i nielogiczna. Natomiast nagłe Pochwycenie Kościoła w każdym momencie to jest nauczanie głoszone przez wszystkich Ojców od początku. Już Didache mówi, że Podczas Powtórnego Przyjścia nastąpi zmartwychwstanie, ale nie wszystkich, bo święci przyjdą wtedy z Panem – w jaki sposób wcześniej znajdą się w niebie? Gdzie odbędą się zaślubiny Baranka?
Doktryna posttrybulacjonizmu jest pochodną amilenializmu, teologii zastępstwa, efektem czytania Biblii od tyłu i braku znajomości Starego Testamentu.
I na koniec: nauka o Pochwyceniu Kościoła przed Wielkim Uciskiem w „pełnej wersji” była znana już w IV wieku i została wyłożona przez Efrema Syryjczyka w jego „Kazaniu o czasach ostatecznych” – historie o autorstwie Scofielda lub Darby’ego można włożyć między bajki.
W razie czego proszę się nie krępować i napisać, bo ja raczej tutaj nie zaglądam.